Μια ευκαιρία να πεις “όχι”

Πριν μερικές ημέρες έλαβα ένα email το οποίο με προέτρεπε να κατεβάσω μια πρόσφορα για τη δημιουργία μιας online εφαρμογής. Δε γνώριζα τον αποστολέα και η περιγραφή της εφαρμογής ήταν τουλάχιστον ανεπαρκής (δεν ξεπερνούσε τις 2 γραμμές).

Το email ξεκινούσε με την προσφώνηση: “Αγαπητοί συνεργάτες”.

Με τα στοιχεία που δίνω έως τώρα, εσείς πώς θα αντιδρούσατε σε αυτό το email; Θα απαντούσατε, θα ετοιμάζατε προσφορά, θα κάνατε έρευνα ποιος το στέλνει; Κάτι άλλο;

Αποφάσισα να αγνοήσω το email, αλλά για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου έψαξα να βρω ποιος είναι ο αποστολέας. Εξάλλου, πιθανόν να τον είχα ξεχάσει, ενώ είχαμε όντως συνεργαστεί στο παρελθόν. Αφού βεβαιώθηκα ότι δεν τον ξέρω, διέγραψα το email.

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τους λόγους γιατί το έκανα αυτό.

• Η προσφώνηση “Αγαπητοί συνεργάτες” ενώ δεν έχετε ξαναμιλήσει ποτέ πριν είναι ένας εύσχημος τρόπος να κάνει κάποιος copy-paste το email και να το στείλει σε πολλούς ανθρώπους μαζί. Το ότι ο αποστολέας δεν μπήκε στον κόπο να προσωποποιήσει το μήνυμά του, δε μου άρεσε.
  Γνωρίζω ότι με αυτή η στάση μου πιθανόν αυτόματα να μπω στην κατηγορία των ψώνιων ή των εστέτ. Πιστεύω όμως ότι όταν κάποιος ενδιαφέρεται για τη δουλειά μου, οφείλει τουλάχιστον να με αποκαλεί με το όνομά μου. Η αίσθηση ότι έχεις μπει σε μια λίστα παραληπτών ενός email (που μπορεί βέβαια να είναι όλοι εξαιρετικοί - δεν έχει σημασία) σου αφήνει μέτριες εντυπώσεις.
• Όταν για την περιγραφή της εφαρμογής δε δίνεται αρκετή σημασία, πώς μπορείς να κατεβάσεις προσφορά; Τι προϊόν/υπηρεσία θα περιγράψω στην προσφορά μου; Πώς θα γνωρίζω όλες της τις πτυχές; Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα; Ποιο είναι το budget;
  Αν το ίδιο email δε ζητούσε προσφορά, αλλά εκδήλωση ενδιαφέροντος, τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Το γεγονός ότι δεν το κάνει, εμένα με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα αόριστων προσφορών και στο τέλος θα επιλεχθεί κάποια από τις φτηνότερες. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η εμπειρία του παρελθόντος. Οπότε, σε ένα διαγωνισμό μειοδοσίας τιμών, προσωπικά αποφεύγω να εμπλακώ.

Γνωρίζω ότι οι εποχές είναι δύσκολες. Όπως επίσης ότι αν σου προκύπτουν ευκαιρίες δεν πρέπει να τις αφήνεις. Αυτό όμως πιστεύω ότι δεν ήταν ευκαιρία.

Γενικά, έχω την άποψη ότι οι προσφορές δε δουλεύουν. Είναι λάθος τρόπος και για τις δύο μεριές. Όμως μερικές φορές μπορούν να βοηθήσουν. Όταν λοιπόν για να συνθέσω μια προσφορά μού παίρνει μέρες (γιατί θέλω να είμαι ακριβής σε όσα υπόσχομαι) κι αντίστοιχη προσοχή στη λεπτομέρεια θέλω να δείχνω σε όλη τη διάρκεια του project, το email αυτό δεν απευθύνεται σε μένα. Μέσα από τις συνολικά 4 γραμμές του, έχω ισχυρές ενδείξεις ότι όλο αυτό θα είναι μια αποτυχία και για τις δύο πλευρές.

Πιθανόν να είμαι πολύ τυχερός και πάντα προκύπτουν δουλειές που κυλάνε με τον τρόπο που επιθυμώ. Πιθανόν να ζω σε κάποιον άλλο πλανήτη. Όμως νομίζω ότι υπάρχει χώρος και για τους εξωγήινους, για τους οποίους οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.

Εντέλει, αυτό που είμαστε σε όλη μας τη ζωή καθορίζεται από τα “όχι” μας. Αν το να το δηλώσεις σε ένα blog post είναι αρνητικό για κάποιους, so let it be. Κι επειδή δε διεκδικώ το αλάθητο, ανοίγω τα σχόλια για ν’ ακούσω και διαφορετικές απόψεις/γνώμες πάνω στο θέμα.

ΥΓ. Προφανώς δε συμβαίνουν μόνο εδώ αυτά.