25.11.2009

Η μαγεία του Content Strategy

Τώρα, προειδοποιώ ότι θα ρίξω στα τάρταρα τις προσδοκίες: Η μόνη μαγεία που υπάρχει στο θέμα είναι ο απροσδιόριστος τρόπος να μάθεις ποιο θα είναι το περιεχόμενο ενός website και να το πάρεις στα χέρια σου. "Και το Content Strategy; Μας πετάς τέτοιους όρους για να μπερδευόμαστε;" Όχι. Το Content Strategy, δηλαδή οι ενέργειες για να τοποθετηθεί αυτό το περιεχόμενο σε ένα website και να γίνει σωστή εκμετάλλευσή του είναι σχεδόν ουτοπικό. Σε ένα κόσμο ιδανικό τα πράγματα πάνε κάπως έτσι: Η ομάδα που σχεδιάζει μια ιστοσελίδα το πρώτο πράγμα που παίρνει στα χέρια της είναι το περιεχόμενο. Ακόμα καλύτερα συνδιαμορφώνει το περιεχόμενο με τον πελάτη. Μέσα από κουβέντα αναλύονται οι στόχοι της ιστοσελίδας, το look & feel του website, η γλώσσα και το ύφος των κειμένων, οι τρόποι προώθησής του. Η ομάδα σχεδιάζει, αναπτύσσει και σκέφτεται και το μέλλον. Είναι η στιγμή που το design παίζει το δικό του καθοριστικό ρόλο που κάνει το website μοναδικό. Επιλέγονται τα εργαλεία του development και το πως αυτά θα εκμεταλλευτούν το περιεχόμενο όπως του αξίζει. Παράλληλα, προετοιμάζεται το promotion και η εύκολη εύρεση της ιστοσελίδας από ανθρώπους και μηχανές. Με δυο λόγια γίνεται ό,τι πρέπει να γίνει για να αποκτήσει το site οντότητα και αξία. Εντάξει, η ουτοπία είναι ουτοπία. Αυτά δε γίνονται εδώ. Γίνονται σε ένα άλλο παράλληλο (;) σύμπαν. Όμως όλο αυτό που προσπαθώ να περιγράψω δεν είναι παρά οι απολύτως απαραίτητες ενέργειες που αυξάνουν τις πιθανότητες επιτυχίας μιας ιστοσελίδας. Ναι, στην πορεία γίνονται βελτιώσεις και fine-tuning. Ναι, η διαδικασία δεν είναι ούτε άκοπη, ούτε ευτελής, ούτε ανέξοδη. Πόσες φορές ξεκινάει ένα κτήριο από το βάψιμο των τοίχων; Τόσες φορές πρέπει να ξεκινάει μια ιστοσελίδα από κάτι άλλο εκτός από το σωστό περιεχόμενο. Δεν ξέρω κανέναν άλλο τρόπο για να πετύχει ένα website. Να βγάλει τα λεφτά του, να φέρει πίσω πολλαπλά κέρδη και να κάνει και τις δύο πλευρές ευτυχισμένες. Μα τι λέω; Να κάνει τους επισκέπτες ευτυχισμένους! Όποιος ξέρει κάποιον καλύτερο τρόπο δέχομαι να τον πληρώσω να μου τον μάθει. Αλλιώς ας σωπάσει για πάντα. (Αυτό το "ας σωπάσει για πάντα" κάπου έχω ακούσει να το λένε. Αλλά να δεις πού το άκουσα...)