Ωραίες ταινίες: Parthenope
Ο πιο καλός τρόπος για να περιγράψεις το Parthenope είναι μέσα από τα λόγια που ακούγονταν σε μια άλλη ταινία:
"I have no idea to this day what those two Italian ladies were singing about. Truth is, I don't want to know. Some things are best left unsaid. I'd like to think they were singing about something so beautiful, it can't be expressed in words, and makes your heart ache because of it."
Το Parthenope μια ταινία χωρίς πλοκή, μια ταινία που δε θέλει να σου μεταδόσει ένα σπουδαίο νόημα. Ούτε θέλει να σε εντυπωσιάσει με τις ερμηνείες της.
Αλλά είναι τόσο ωραία που δεν μπορείς να την περιγράψεις. Είναι τα τοπία, η ατμόσφαιρα, οι ηθοποιοί. Οι διάλογοι, οι σιωπές και η μουσική. Και την ίδια στιγμή που σε παρασέρνει με την ομορφιά της ταυτόχρονα σε κάνει να πονάς και λίγο, χωρίς να ξέρεις γιατί.
Δεν είμαι αντικειμενικός γιατί μου αρέσει πολύ ο Paulo Sorrentino κι έχω εκπαιδευτεί στις ταινίες του. Αλλά δεν έχει και πολύ σημασία τελικά.
Δείτε την σε ίδιο το δυνατό μεγαλύτερη οθόνη με όσο το δυνατόν λιγότερες διακοπές.
