Με 2000
Πρόσφατα ένας φίλος με προσέγγισε για το redesign ενός site. Ενός μεγάλου site, ένα από τα ειδησεογραφικά που έχει χιλιάδες επισκέπτες κάθε μέρα. Ο φίλος έδωσε και budget: κάτι λιγότερο από 2000 ευρώ για συνολικό revamp σε design και development.
Δεν είναι μια πρωτότυπη ιστορία, είναι όμως μια εξόχως διδακτική ιστορία.
Για να δίνει ο ιδιοκτήτης του site το budget των 2.000 ευρώ, δύο πιθανότητες υπάρχουν:
- δεν έχει ιδέα τι προσπαθεί να κάνει
- ξέρει ακριβώς τι πάει να κάνει, αλλά ψάχνει για βλάκες
Ας το αναλύσουμε λίγο (όπως μου αρέσει να κάνω όλη την ώρα).
Ένα μεγάλο, μεγάλο λάθος
Ας υποθέσουμε ότι αναλαμβάνεις το design για την Coca Cola και για την “Νερό της θάλασσας”. Στην πρώτη περίπτωση έχεις να κάνεις με ένα τεράστιο brand και στη δεύτερη με κάποιον πολύ μικρότερο. Αυτό είναι μια σπουδαία διαφορά, που, ακόμα κι αν τελικά παραδώσεις το ίδιο site και στις δύο περιπτώσεις (στην πράξη βέβαια δεν ισχύει), πρέπει αυτό το site να χρεωθεί διαφορετικά. Γιατί; Γιατί είναι διαφορετική η ευθύνη στην κάθε περίπτωση.
Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε τις ιστοσελίδες στο πλαίσιο “έχει και ο γείτονας μία, άρα πρέπει να κάνω κι εγώ”. Οι ιστοσελίδες είναι βασικό εργαλείο πρόωθησης και πώλησης και η επιτυχία συνδέεται άμεσα με το brand. Σε αυτή τη λογική, αν το design που θα παραδώσω για την Coca Cola έχει λάθη, τότε οι ζημιές θα είναι πολύ σημαντικές. Στην περίπτωση του “Νερό της θάλασσας”, τα όποια λάθη έχουν πολύ μικρότερο τίμημα. Αυτό και μόνο κάνει τη μια προσπάθεια πιο δύσκολη από την άλλη. Η οποία προσπάθεια πρέπει να αμοιφθεί κι αντίστοιχα, σωστά;
Πέρα από αυτά, πιστεύει κανείς ότι όταν σχεδιάζεις για μεγάλα sites, προχωράς με ένα design, το παραδίδεις και τελειώνει εκεί; Προφανώς όχι. Η όλη διαδικασία θα έχει μια σειρά από iterations, που είναι επιβεβλημένη στο να φτάσεις σε ένα σωστό αποτέλεσμα. Θα έπρεπε να το θέλουν και οι δύο μεριές: ο πελάτης και ο designer, άσχετα που δε συμβαίνει στα μέρη μας. Αυτό είναι κάτι ακόμα που θα πρέπει να συνυπολογιστεί στο κόστος της ιστοσελίδας.
Υπάρχει και κάτι ακόμα: συζητώντας με ένα μεγάλο brand, ποτέ δε θες να σχεδιάσεις κάτι στα πεταχτά και να κλείσεις το project. Αντίθετα, αυτό που θες είναι να κάνεις το καλύτερο δυνατό, να παραδώσεις μια δουλειά υποδειγματική. Στην περίπτωση αυτή τα πρότυπά σου είναι οι καλύτερες ιστοσελίδες του κόσμου, οι πιο δυνατές ιδέες στο design που κυκλοφορούν εκεί έξω. Είναι το “κάτι παραπάνω” που όλοι θέλουν κι επιβάλλεται. Ξέρεις ότι ο κόσμος που θα δει το site αυτό το “κάτι παραπάνω” θα το επιθυμήσει, έστω και υποσυνείδητα. Αυτό δεν είναι κάτι ακόμα που ανεβάζει το budget;
Ξέρεις τι θα γίνει;
Τελικά, προφανώς, δε θα πάρω εγώ αυτό το project. Θα το πάρει κάποιος που η αμοιβή που θα ζητήσει θα είναι ένα υποσύνολο των 2.000 ευρώ που είναι διαθέσιμα. Και τότε θα συμβούν δύο στραβά πράγματα:
- Ο designer θα παραδώσει κάτι μέτριο.
Είναι λογικό. Από τη στιγμή που αποδέχεται να αναλάβει ένα τόσο σημαντικό project με τόσο λίγα χρήματα, ο ίδιος δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει στο έργο αυτό. Δεν έχει την επάρκεια σε επίπεδο φιλοσοφίας και business να το ολοκληρώσει σωστά, ακόμα κι αν τεχνικά είναι καλός. Όμως αυτά τα πραγματάκια πάνε πακέτο. Όταν δουλεύεις για ένα μεγάλο property, οφείλεις να έχεις την ωριμότητα να το διαχειριστείς όπως του αξίζει. - Ο πελάτης θα μείνει δυσαρεστημένος.
Αυτό που θα πάρει δε θα του κάνει μετά από λίγο καιρό. Σύντομα θα το βαρεθεί ή θα του βρει μειονεκτήματα. Και αυτό θα συμβεί όταν το project είναι στον αέρα. Οι ζημιές θα φανούν είτε με τις λιγότερες διαφημίσεις, είτε με το χειρότερα δοσμένο περιεχόμενο, είτε με ένα σωρό τρόπους. Στην πορεία θα χάσει και λίγη από την εμπιστοσύνη του στο Διαδίκτυο και σίγουρα στους “επαγγελματίες” του χώρου.
Τελικά δεν ξέρει τι πάει να κάνει ή ψάχνει για βλάκες;
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι έχει αυτός ο πελάτης στο μυαλό του…
Μπορεί να ρισκάρει την αξία του εγχειρήματός του έτσι χαλαρά; Έχει πεπειστεί ότι όσοι δουλεύουν για το web είναι τόσο φτηνοί; Ή τόσο μέτριοι; Δε βλέπει τα παραδείγματα του εξωτερικού; Δε βλέπει πως μπορεί να φέρει αξία και χρήμα στο brand του; Πιστεύει ότι έπιασε το λαχείο με τόσο μικρό budget; Δεν ξέρω…
Αυτό που ξέρω ότι στο παιχνίδι δεν υπάρχει μόνο ο αδαής ή πονηρός ή όπως θες πες τον πελάτης. Υπάρχει και η δική μας ευθύνη: να του δείξουμε, να του αναλύσουμε, να τον μάθουμε πως μπορεί να πετύχει. Είναι μέσα στην αποστολή μας να αποδείξουμε ότι ακόμα κι αν κάποιοι “συνάδελφοι” τον κορόιδεψαν στο παρελθόν, υπάρχει πάντα και η άλλη όψη του νομίσματος: υπάρχουν αυτοί που μπορούν να του παραδώσουν καλή δουλειά, αν τους αφήσει να τον βοηθήσουν. Και σίγουρα, σίγουρα σίγουρα, να μην αφήσουμε αυτά τα 2.000 ευρώ να καθορίσουν την τύχη του και την τύχη μας.
Είναι απαράδεκτο να αρκούμαστε στο να μπει ένα μεγάλο project στο portfolio μας και να μην κάνουμε το καλύτερο δυνατό ώστε το project αυτό να βγει έξω και να είναι super. Να σκίσει. Να τραβήξει προς τα πάνω όλες τις παρόμοιας θεματολογίας ιστοσελίδες.
Είμαστε συνυπεύθυνοι για το τι βγαίνει στον αέρα του web, πότε θα το καταλάβουμε αυτό;
