Λίγα λόγια για το New Adventures in Web Design (2013)
Με τους ήχους από τις φωνές των ομιλητών να παίζουν όλες μαζί στ' αυτιά μου, έκλεισε και το φετεινό και μάλλον τελευταίο New Adventures in Web Design. Με λίγο θλιμμένο τρόπο, σαν να τελειώνει το σχολείο, όπως είπε η Μαρία.
Κατάφερα να βρεθώ στο Nottingham σε δύο από τα τρία συνέδρια. Δεν είναι και μικρό πράγμα, αν σκεφτείς ότι κάλυψα τα έξοδα μόνος μου.
Αν την πρώτη φορά το Naconf ήταν για μένα το ωραίο παραμύθι των διεθνών events, φέτος ήταν η απομυθοποίηση. Αλλά με την καλή έννοια. Οι web designers έχουμε περίπου τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια ερωτήματα και την ίδια ανάγκη να συναντηθούμε. Διαβάζω παντού ότι το New Adventures είναι ένα από τα ελάχιστα events που υπάρχει αυτό το έντονο αίσθημα της κοινότητας, ότι όλοι είναι ένα πράγμα, χωρίς ύφος και υπεροψία. Όταν π.χ. μιλούσε ο Jason Santa Maria, που ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για κάποια από τα πιο επιτυχημένα πράγματα του χώρου, ήταν ένας από εμάς. Δεν ήταν ένα εξωτικό πουλί που θες να βγάλεις φωτογραφία μαζί του. Ήταν ο κορυφαίος web designer που έχει τις ίδιες ανησυχίες στη δουλειά του, τα ίδια εργαλεία με εμάς και παρόμοια deadlines. Βέβαια αυτός δουλεύει σε projects παγκόσμιας εμβέλειας και με πολύ πιο ισχυρές ομάδες. Όμως είμαστε στο ίδιο καράβι. Αυτό είναι και το βασικότερο συμπέρασμα που αποκόμισα από το Adventure. Πράγμα που ισχυροποιήθηκε από τις υπόλοιπες ομιλίες.
Ομιλίες που όλες είχαν κάτι να σ' αφήσουν. Για τους λίγο περισσότερο κουρασμένους υπήρχε ο Michael Heilemann, που μας είπε ένα πράγμα και καλό: "Follow your fucking bliss." Μην κολλάς, μη σκέπτεσαι τις συνέπειες, δοκίμασε κι όπου βγει.
Αλλά δεν μπορώ και να μην πω για την ενέργεια και το πάθος που μας μετέφερε ο Tiago Pedras, το αυθόρμητο γέλιο που προκαλούσε ηθελημένα ο Seb Lee-Delisle και φυσικά τον Jon Tan. Ο Tan μίλησε για την αγαπημένη μου τυπογραφία στο Web σε ένα keynote με φοβερή ισορροπία κι αρμονία, σαν ένας ωραίος χορός των γραμμάτων και των αριθμών. Εξαιρετική παρουσίαση!
Προφανώς και ο καταλύτης για να βγει όλο αυτό είναι ο βασικός οργανωτής Simon Collison, που τον βλέπεις και λες ότι είναι το φιλαράκι σου που πίνετε μαζί pints. Ένας τύπος σεμνός, γενναιόδωρος και με τέρμα βρεττανικό χιούμορ. Καλύτερο οικοδεσπότη από τον Collison είναι δύσκολο να σκεφτείς.
Μπορούμε να κάνουμε ένα event στο επίπεδο του New Adventures στην Ελλάδα; Η αυθόρμητη απάντηση που μου έρχεται είναι "ναι"—αυτό κι αν είναι εντυπωσιακό, έτσι; Αν και δε θα έχουμε ποτέ ένα τόσο μεγάλο κοινό, ούτε αυτή τη λάμψη, νομίζω ότι μπορούμε. Αν θα έπρεπε να το επικεντρώσω κάπου, θα έλεγα είναι ότι το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι πιο εκπαιδευμένοι και προετοιμασμένοι ομιλητές. Αυτοί θα κάνουν τη διαφορά και θα ανεβάσουν τον κόσμο που θα παρακολουθεί. Τέλος πάντων, έχω μαζέψει τόσες πολλές ωραίες εικόνες, που κάποια στιγμή θα ήθελα να τις βάλω και σε κάτι δικό μας. Θα μας δοθούν οι ευκαιρίες.
Μαζεύοντας τις σκέψεις μου, αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι πολύ τυχερός που μπόρεσα και ήμουν παρών στο Nottingham και στο New Adventures. Νομίζω ότι μετά από το event αυτό η δουλειά μου θα είναι ένα κλικ καλύτερη, ένα κλικ πιο ουσιαστική. Εύχομαι όλοι να καταφέρουν να ζήσουν ένα τέτοιο event.
